Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

μ'αγαπάει- δε μ'αγαπάει...

Όλα μοιάζουν δύσκολα, μαι μαργαρίτα στα χέρια κομμένη, σχεδόν μαραμένη, αλλα το ερώτημα πάντα ερώτημα κι εναλλαγή πάντα παραμένει εναλλαγή:"μ'αγαπάει-δε μ'αγαπάει"
Κι αν μ αγαπάει τί γίνεται; κι αν την αγαπώ σώζομαι; και που την αγαπώ σώθηκα; απο τί να σωθώ, επιμένω; κι όλο μένω και όλο μένω δίχως λόγο επιμένω, περιμένω,παραμένω πιστός. Σε μένα. στην αγάπη μου, στην αλήθεια μου.
Πόσες φορές πάλι κι απόψε έγραψα και έσβησα, φοβήθηκα. Φοβάμαι δε μπορώ να το κρύψω.
Φόβος.Ξεκάθαρος φόβος, μια αποκαρδιωτική απάντηση που θα με κάνει να νιώσω αφελής ή μια σιωπή, ένα μήνυμα αναπάντητο δίχως παραλήπτη, σα να μην είχε εξ αρχής παραλήπτη, αλλά είχε είσαι εσυ που αγαπάω οχι κάτι ψέμα, οχι ένα κενό που πέφτει το μήνυμα. Τα φοβάμαι και τα δυο γιατί και τα δυο θα σε πάρουν μακριά, δε θα έρθεις εδω. Πόσο θέλω να σου πω:
"Ζωή μου, κάνε ένα βήμα να κάνω εγω το επόμενο"
αλλα φοβάμαι μήπως σε τρομάξει το βήμα, μήπως εγω σε τρομάξω.
Μήπως τελειώσαμε; μήπως οτι είχαμε να δώσουμε το δώσαμε;
θέλω να σε ρωτήσω, ίσως το κάνω έτσι ξερά αλλα και πάλι έτσι ξερά θα το αρνηθείς γιατί φοβάσαι πιο πολυ.... μακάρι να είχαμε κουβέντες απλές κι αληθινές... Δε γίνεται να τελειώσαμε, οχι τόσο άδοξα, οχι τόσο ανέραστα. Σαν ένας φόβος που δεν έσβησε, σαν μια δειλία που μας τρόμαξε, σαν μια αλήθεια που προδώσαμε, αληθεια εμείς τελειώσαμε;
Μα αν βρε αγάπη μου δε με σηκώσεις πως να σταθώ; δε ξέρω αν τελειώσαμε μα πάντως δώσαμε......... μακάρι να βρεθείς στο πλαι μου ξανά πριν πιστέψω πως τελειώσαμε, προδώσαμε, πληγώσαμε και απλά ξεκάναμε εμάς κι όλη την ιστορία..
Σ'αγαπώ.. μόνο αυτό ξέρω.. μόνο για αυτό είμαι σίγουρος..

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Αχ και να ξερες πόσο κοντά σου είμαι..

Πόσο θέλω να στείλω ενα μήνυμα,ν'ακούσω τη φωνή σου. Είμαι μια σιωπή, χωρίς κείμενο στο μήνυμα, μια νεκρή γραμμή, κομμένη και παλιά. Είμαι μια σιωπή που φωνάζω μα δεν ακούγομαι, που βλέπομαι αλλα δε με κοιτάς στα μάτια. Είμαι ένας και κανείς, είμαι ένας μόνος και αθεράπευτα γεμάτος,μα εσυ αθεράπευτα τυφλή. Μα τυφλή; μακαρί να ήσουν όλα τα λάθη, δε το πίστεψα,δε το σκέφτηκα ποτέ,παντα ξεχώριζες μα αναζήτησα τη συντριβή σου, μέσα μου να γίνεις σκόνη..οχι θα σε κρατώ! αέρας, μα τι σκέφτομαι, σ'αναπνέω! νερό να μ'έπνιγες, αυτό ίσως έπιανε μα ξέρεις πάντα πόσο αγαπώ το νερό τη θάλασσα μου, την αλμύρα της και την ελευθερία μου εκεί, οχι νερό! οχι θάλασσα! θα σε λάτρευα δυο φορές! τι να γίνεις λοιπόν; πήγες και έγινες εαυτός. έγινες ζωη κι όλα τα θέλω στολισμένα.
Είπα είσαι τυφλή, μα τί δεν είπα, τόσα κι άλλα τόσα μα κάτι που θα σε συντάραζε δε βρήκα, οχι! δεν είμαι εκεί, δεν είμαι πουθενά, μα είμαι παντού, σε νιώθω, το ξέρεις και το ξέρω, μαζί κοιμόμαστε,μαζί περπατάμε αλλα διάλεξα τη σιωπή, αυτή όμως κάνει πιο έντονη τη παρουσία μας,μαζί σαν ένα. Είμαι μόνος αλλα μαζί σου και θα είμαι κι ας περνάει ο καιρός, μα είσαι τόσο τυφλή; δε βλέπεις πως δεν θα ζήσω συγκαταβατικά ποτέ; δε βλέπεις μόνο πόσο σ'αγαπώ; πως βλέπεις άλλες; σ' αγαπώ. Πως φαντάζεσαι άλλες; ξέρεις σ'αγαπώ εσένα μόνο και εσένα για πάντα, εσένα έτσι και εσένα αλλιώς, μα πόσο δε θέλεις να το δείς, φοβάσαι για ο,τι έκανες. Με έκανες ευτυχισμένο, με έκανες δυστυχισμένο, γελούσα και έκλαιγα, με γέμιζες ελπίδα και μου τισ στέρησες όλες.Ζωή και θάνατος, όλα και τίποτα κι αναρωτιέμαι. Πως αλλιώς θα ήσουν η ζωή μου αν δε μ'έκανες να νιώσω τα πάντα; πως θα ήσουν η ζωή μου όταν δε φεύγεις ούτε λεπτό απο το πλαι μου; ποτέ δεν έφυγες και είναι τόσο τραγικό γιατί ετσι μπορώ να υπάρξω και τον υπόλοιπο χρόνο μου, τόσο γεμάτος και τόσο μισός. Πως να πείσω τον εαυτό μου οτι γλίτωσα αφου νιώθει ακόμα το χάδι σου;
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, τόσο βαθιά, τόσο ειλικρινά, τόσο φρέσκα, μα και τόσο σταθερά, με τόση αγάπη και έρωτα, με τόση σιγουριά και πίστη, δίχως ανάγκη αλλα με θέληση, με μια νοσταλγία και μία ελπίδα, η μόνη που σώθηκε, με τέτοια φωνή το ψιθυρίζω και το λέει η ψυχή μου, ούτε για πλάκα δε μπορώ να το πω σε άλλη, έτσι για πλάκα, η εικόνα σου στέκεται στα μάτια μου και ξέρω πως εσυ είσαι η γυναίκα της ζωής μου. Όσες προσπαθούν για μένα όπως προσπαθούν, νιώθω το πόνος του και τη κατανόηση τους για μένα και τηναγάπη τους κια είναι υπέροχες και πάνω απ όλα γι αυτό και μόνο έχουν τον απόλυτο μου σέβασμο. Δε ξέρω πως ακούγεται μα λέω πως χωρίς εσένα δε θέλω, είσαι η γυναίκα της ζωής μου και στο είπα και το είπα κι άλλες φορές, νιώθω οτι είσαι η γυναίκα της ζωής μου μα τώρα πια πρέπει να ζω σα να μη το ένιωσα.... δε το έκανα ποτέ, ούτε που προσπάθησα.. δεν έχω λόγο να με καταπιέσω, ηδη καταπιέζομαι οταν δε σου απαντώ.
Οχι δε σου απαντάω γιατί, δεν υπάρχει γιατί, απλά δε ξέρεις τί λες.. απλά είσαι χαμένη, είσαι δειλη και εγω απλά εχω κατανόηση και σ'αγαπώ, σε καταλαβαίνω γιατί τα κάνεις αλλα είναι τόσο δύσκολο να δείς οτι αυτός άνθρωπος είναι για σένα σώμα και ψυχή; είναι τόσο δύσκολο να πείς μόνο ενα σ'αγαπώ μέσα απο τη καρδιά σου και να έρθεις να σταθείς μπροστά μου; είναι τόσο δύσκολο; Είπα δε στέλνω τίποτα γιατί θα ξανακυλήσω ξανά στη θλίψη και τότε μια φίλη που μισείς είπε: αν δε ξανακυλήσεις και αν δε ξαναπροσπαθήσεις και 10 και 10000 φορες για τη γυναίκα της ζωής σου για ποια θα το κάνεις; και πάντα ήταν τόσο ειλικρινής και άλλη μια φορά είχε δίκιο. Για σένα τα πάντα...
ΑΝ μου αναλογούσε ένας φύλακας άγγελος, μια νεραίδα, μια αλήθεια και μια φωνή, οτι κι αν ήταν αυτό έστω και η χαμένη μας αθωότητα θα ήθελα να μ'αφήσει για μια στιγμή κι ας ρισκάρω να πεθάνω, για να έρθει σε σένα οχι για τίποτα πολλα πολλά, ούτε μωρέ για ώρα.. μόνο να βρε μάτια μου να σου φέρει ένα σ'αγαπώ, ένα δάκρυ και ένα βιβλίο που δε μπορεσα ποτέ να αφηγηθώ ή να γράψω, το πόσο αγαπηθήκαμε και το τί ζήσαμε, τα τόσα που ξεχνάς κι αλλα τόσα που φοβάσαι να σηκώσεις στα δυο σου χέρια, τίποτα άλλο, δεν έχω λόγο και σκοπό γιατί έτσι είναι το ρίσκο τη ζωής, παίζω με το θάνατο για τη ζωή στη ζωή, δε θέλω να μου μείνει μια στιγμή-επιλογή που να πρέπει να ζήσω τη ζωή μου ζώντας με έναν θάνατο.
Σου έχω γράψει πολλά, κάθε μέρα και απο κάτι δε θα τα διαβάσεις ποτέ αλλα εδω έχω μια ανύπαρκτη ελπίδα,αλλα ελπίδα να το δείς ή να το νιώσεις, η ζωή είναι μια πτήση, παίρνουμε πολλά αεροπλάνα, κάποτε κλύθηκα ν'ανέβω σε μαχητικό και αλλη φορα σε πολιτικο ως διπλωματικό σώμα, σ'άλλο αεροπλάνο μπορείς να είσαι ο ήρωας και για άλλη πτήση ο μοιραίος, μαζί σου είμαι στη πτήση 1721, σ'αυτή τη πτήση λοιπόν είμαστε σε ένα σεροπλάνα και κάνουμε ελύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, ποτέ δε ξέρεις αν θ ανοίξει 100% ή οχι. παίρνεις τα ρίσκα όπως πας και πέφτεις στηναγάπη δίχως αναστολές και πρέπει, το θέμα είναι οτι σ'αυτή τη πτήση δε παίρνω ρίσκο κι ας λέγεται το αεροπλάνο "η ταραγμένη ατυχία μιας αδικίας" , είναι όλα ανσυχητικά ξεκάθαρα, πέφτεις αν ανοίξει το αλεξίπτωτο πατάς έδαφος.αν δεν ανοίξει; αν δεν ανοίξει, πέφτω... πετάω το δικό μου και κάνω τα πάντα να ερθω κατα πάνω σου, σε πιάνω, αν ανοίξει σωθήκαμε, αν δεν ανοίξει σε κρατώ στην αγκαλιά μου όσο πιο σφιχτά και τρυφερά γίνεται και κάνω τα πάντα να καρφωθουμε στο έδαφος με τη πλάτη μου, με οτι έχω να μη πάθεις τίποτα και μολις γίνει αυτό δε θα προλάβω να γελάσω, ούτε να σε κοιτάξω στα μάτια, όχι φως μου δε θα προλάβω να σου κλείσω το μάτι, δε προλάβαίνω να σου κάνω καρδούλα-καρδούλα ,δεν υπάρχει χρόνος να σου χαιδέψω το μάγουλο, δεν έχω τη δύναμη να σε φιλήσω στο κούτελο, δεν υπάρχει η ζωή να δακρύσω ούτε να πω "σ'αγαπώ"
Μα να θυμάσαι πως όταν έρθει αυτή η στιγμή θα είμαι ευτυχισμένος γιατί θα υπάρχεις και γαιτί θα είσαι καλά. Εσυ θα μου πείς μη σκέφτομαι άσχημα αλλα νιώθω ήδη να πλησιάζουμε με βία το έδαφος και είναι άσφαλτος, μα σε κρατώ, γερά, μη φοβάσαι αλλα με τόση ομίχλη και φασαρία δεν είσαι σίγουρη τι σε κρτάει, δε μπορείς να με δείς κι ούτε ν'ακούσεις το "σ'αγαπώ" αλλα μη μου φοβάσαι τίποτα εγω είμαι εδω, δεν έχει σημασία που όλα τα βλέπεις άργα ίσως φταίω εγω, αλλα μη κλάψεις γι αυτό μόνο, 2δευτερόλεπτα πριν χτυπίσουμε κοίταμε στα μάτια να δείς πως είσαι ο κόσμος μου, η ζωή μου κυριολεκτικά.
Ποτέ δε θα μάθεις πόσο κοντά σου είμαι, θα πείσεις τον εαυτό, ίσως τον πιέσεις, να πεί πως είμαι με άλλη πως σε ξέχασα, πως κάνω ο,τι κάνεις αλλα μη μπείς στο κόπο, είναι περιττό, είμαι εδω για σένα και μόνο. Μα είσαι τόσο τυφλή! οχι βρε ζωη μου δε σε μαλώνω, τώρα μαθαίνεις τη ζωή, τώρα και γω αλλα πριν την αγάπη και μαζί. Ζω τις στιγμές που όλα γύρω παγώνουν, σιωπούν και δε ξέρω αν κρατώ το χέρι σου, μα μου κόβεις την ανάσα, είσαι παντού και πουθενά.
Τα κορμιά κλειδώσανε και οι ψυχές δεθήκανε, δε νιώθω οτι τελειώσαμε. Το είπα τόσες φορές μα μέσα μου ούτε λεπτό δε σκίρτησες, δεν έκανες βήμα,δε μου γύρισες τη πλάτη, είσαι στην αγκαλια μου ακόμα κουλουριασμένη. Βρέχει, το ξέρεις έτσι γίνεται πάντα τέτοιες μέρες, όταν πονάμε τον ίδιο μας τον εαυτό. ΑΝ ήξερες τις νύχτες μου ποιο ρεύμα τις χτυπάει θα μ'έπαιρνες στα χέρια σου σαν κάτι που σκορπάει.
Και πάω να κοιμηθώ να σηκωθώ να δηλώσω για τη Πάτρα για να πάω να μη σε σκέφτομαι γιατί κάθε λεπτό σκέφτομαι πόσο σ'αγαπώ. ΑΛΛΑ εσυ που να καταλάβεις!!!!!
τόσο τυφλή και τόσο αληθινή, τόσο αστεία και τόσο τραγική, τόσο αγάπη, τόσο έρωτας και πουθενά αδιαφορία, έτσι είναι σ'αγαπώ και μ'αγαπάς αλλα στέκεσαι παρα πέρα, δε σ'αγγίζω και σιωπώ μα θα έρθει η ώρα μου, μη σε νοιάζει, όταν σιωπώ σ' αγαπαώ περισσότερο, δε σε συνήθισα έτσι μα ξέρεις πως τίποτα δεν έχουμε να πούμε, όχι τώρα, κάπου ξαφνικά κι απρόσμενα: "γεια σου, τι κάνεις;" "καλα,εσυ;" "σ'αγαπώ ακόμα." "δεν έπαψα λεπτό να σ'αγαπώ." "μου έλειψες."
Και είναι όλα τόσο ιδανικά και είσαι τοσο λάθος, πρόδωσες εσένα και οχι εμένα γι αυτό δε θα σταθείς ποτέ ξανα εδω, αχ και να ξερες πως σε συγχωρώ για όλα και πως σ'αγαπώ. πόσο λίγο με ξέρεις. πόσο πολυ με τρομάζεις.

κανε ενα βήμα να κάνω εγω το επόμενο

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Oταν έχω εσένα.......

http://www.youtube.com/watch?v=nwCur03YsqU&feature=related



Είναι όλα τόσο απλά που φαντάζουν αβάσταχτα, κοίτα πως σε κοιτώ, νιώσε πόσο σ'αγαπώ, είμαι παιδί μαζί σου, δες πως γελάς όταν σου μιλώ, νιώσε πως μαζεύεσαι μέσα στα χέρια μου, πως τα μάτια σου θα κλείσουν όταν σ'αγγίξω και πως εκείνη τη στιγμή έχουμε πεί όλα τ'ανείπωτα,δες πως σε μια νύχτα εσυ και εγω μαζεύουμε το κόσμο όλο σε μια ειλικρίνεια βαθιά.
Κάνε ένα βήμα να κάνω εγω το επόμενο, απλά κοίταξε με μες στα μάτια ξανά ή για πρώτη σου φορά, σφίξε μου το χέρι, πάτα πάνω μου, έλα και πέσε στον αέρα μου, άκου τη σιωπή μου, μύρισε ο,τι μπορείς να μη ξαναχάσεις αυτή τη μυρωδιά, κόλλα πάνω μου και νιώσε όλη μου τη ζεστασιά.
Όταν έχω εσένα δε φοβού κανένα, ντύνομαι έναν άλλον εαυτό, τόσο δυνατό όσο η αγάπη μου, τόσο ειλικρινή όσο τα μάτια μου, τόσο τρυφερό όσο τα χέρια μου, τόσο αληθινά όσο η αγάπη που ανέθρεψα. Η αγάπη που ανάθρεψα και προστάτεψα, είναι σα να μη γνώρισε πατέρα, σα να μη με γνώρισε ποτέ... σα να ζούσε αλλιώτικα μόνο μαζί σου, ένα παιδί που δε γνώρισε πατέρα και τώρα που του έμεινε μόνο πατέρας να μη τον ανέχεται και να φωνάζει και να χτυπάει το πατέρα του που είναι μόνο τρυφερός, ένα παιδί που δεν αντέχει τη καλοσύνη γιατί δεν την ένιωσε ποτέ, είχα μια αγάπη κάπου στο κάποτε και μεγαλωσε έξω απο μένα και τώρα έχει μόνο εμένα, πόσο λίγος είμαι γι'αυτή μου την αγάπη κι ο,τι μας έδενε με τούτη την αγάπη να χει πια χαθεί, άκου τί λέει η σιωπή.... είναι τόσο σημαντική και τόσο υπαρκτή.
Δε μ'αγαπάς το νιώθω εδω και καιρό, το ξέρω και δε θα το μάθεις ποτέ, δε θα σου χαλάσω το ψέμα, δε θα σου γκρεμίσω την ιδέα, ζήσε με μιαν αγάπη στη καρδιά και στο μυαλό, πως να σου πω πως είναι ψέμα; πάντα σε καταλάβαινα, πάντα σιωπούσα όπου έπρεπε για να μη πονέσεις, πονούσα εγω και χαιρόμουν. Ποτέ δε θα μάθεις πως μιλώ με τη σιωπή. το δρόμο μου αργά να τραβώ,να τραβώ αλλα πουθενά και ποτέ να μη στέκω ψυχή, να μη βρίσκω και πάντα να μπλέκω με κόσμο τυφλό και βουβό, να νιώθω τριγύρω πλατιά ερημιά, κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβησμένα,ψηλά να μη φέγγει αστέρι κανένα και κάτω γυναίκα καμιά, ε ίσως σε τέτοιο ταξίδι αν βρεθώ, ατέλειωτο, έρμο σ'αγνώριστη χώρα,δε θα χω λαχτάρα σα τώρα,Αγάπη απο σένα χαθώ!
Μπορώ να ζω και θα ζω με μια λαχτάρα ίσως , με αγάπη για σένα σίγουρα, ατέλειωτη και τόσο αληθινή, είπα το 2010 είσαι εκτός μα μένω εγω εκτός, θυμάμαι τα πάντα, δε θα τα ξεχάσω μα απο σένα τρέχω με ταχύτητα φωτός, παραιτούμαι οχι απο την αγάπη αλλα απο το ψέμα που ζείς και δε το ξέρεις μπας και σωθείς αλλα ήδη έχεις χαθεί απο 'δω και τίποτα δε σε γυρίζει πίσω και τίποτα δεν έμεινε αφού δε μ'αγαπάς, είμαι έτοιμος για όλα αλλα οχι για έρωτες οχι για υποσχέσεις, οχι για ψέματα, θέλω να παραμείνω ζωντανός και αληθινός, δε θα βυθιστώ σε κανένα ψέμα που προσπαθεί να με κρατήσει πίσω κι αν εσυ δε το βλέπεις ή αν είσαι δειλή πάλι μια είναι η ουσία, δε μ'αγαπάς και δεν υπάρχει αγάπης ζυγαριά. Ή αγαπάς ή οχι, ή είσαι εκεί και ρισκάρεις ή οχι, ή ζείς ή σκοτώνεις, η μετριότητα δεν έχει ουσία, δεν είναι δύσκολο να αποχωριστείς κάτι που δε σ'αγαπά και δεν είναι δικό σου, πόσο μάλλον οταν έχει πάρει το δρόμο του.
Αν δε μπορείς να μ'αγαπάς σαν άνθρωπο αγάπησε την ιδέα σου σα μνήμη, δε σου έχει μείνει τίποτα άλλο κι όση οργή κι αν θέλω να βγάλω, όσα γιατί αναπάντητα θα μένουν, το μόνο που μου μένει είναι μια πίκρα, μια απογοήτευση και ένα αδιέξοδο. Δε μου άφησες τίποτα μόνο ένα κενό και μια απορία, απροσδιόριστη.
Δε φεύγω απόψε και απ'τη ζωή σου δε θα βγω κι αν είναι η σχέση μας μισή τα λόγια φορά, εδω και τώρα στης αγάπης το θυμο..... δε στάθηκες ποτέ... εδω να μείνεις της καληνύχτας τα φιλιά μη μου τα δίνεις ζητούσα αλλα ποτέ δεν έμεινες εδω.....
Όταν έχω εσένα............ μπορώ να πω πολλά αλλα μόνο ένα έχει αξία:
"Δε σ'έχω εσένα".. μονολογώ αλλα απλά δε θέλω με το ίδιο μακό και με κέφι κακό να φύγουν μέρες... αλλα θα φύγουν.... δεν θα υπάρξει τόση μαγεία και το ξέρεις, ξέρω τί νιώθεις και τί σκέφτεσαι αλλα δεν ήθελα αυτό, ήθελα να ζούμε με κατανόηση και αγάπη, ούτε το ένα ούτε το άλλο, δε θα ξαναμιλήσω για σένα ούτε με σένα και γιατί; γιατί δεν το αντέχω γιατί νιώθω πράγματα που δε πρέπει να νιώθω, θα πείς τί πάει να πεί πρέπει;; πρέπει πάει να πεί οτι πιστεύα πως είσαι η γυναίκα της ζωής μου και απλά πρέπει να συνεχίσω σα να μη το ένιωσα ποτέ, μόνο εσένα κι 'μαι 'ντάξει, το νιώθω αλλα είναι περιττό.
Τί κάθομαι και κάνω, ξεφορτώνω ή απολογούμαι, έχω τις εκλάμψεις μου.
Έτσι είναι, είναι γεγονός: δεν υπάρχει τίποτα αθώο,αληθινό, ξεκάθαρο, όμορφο, μόνο συζητήσεις, υπογραφές και υποθέσεις, νόμοι και προυποθέσεις, τίποτα δεν είναι ανάλαφρο και έτοιμο να ζήσω ευτυχισμένος, αμφιβολία και καχυποψία, δαίμονα μου;



Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πάει να πει πως ξαναρχίζω,
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πίσω δεν ξαναγυρίζω...






http://www.youtube.com/watch?v=Y0dk1Ill-ZQ&feature=related


μόνο συγγνώμη για όπου ήμουν ανάξιος μα σ'αγάπησα πολυ,
συγγνώμη για ο,τι κακό κουβάλησα σε σένα, όλα ήταν άθελα μου ακόμη κι αγάπη μου, δεν τα ελέγχουμε αυτά,μη δίνεις υποσχέσεις που ξέρεις πως δε θα κρατήσεις...