Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Oταν έχω εσένα.......

http://www.youtube.com/watch?v=nwCur03YsqU&feature=related



Είναι όλα τόσο απλά που φαντάζουν αβάσταχτα, κοίτα πως σε κοιτώ, νιώσε πόσο σ'αγαπώ, είμαι παιδί μαζί σου, δες πως γελάς όταν σου μιλώ, νιώσε πως μαζεύεσαι μέσα στα χέρια μου, πως τα μάτια σου θα κλείσουν όταν σ'αγγίξω και πως εκείνη τη στιγμή έχουμε πεί όλα τ'ανείπωτα,δες πως σε μια νύχτα εσυ και εγω μαζεύουμε το κόσμο όλο σε μια ειλικρίνεια βαθιά.
Κάνε ένα βήμα να κάνω εγω το επόμενο, απλά κοίταξε με μες στα μάτια ξανά ή για πρώτη σου φορά, σφίξε μου το χέρι, πάτα πάνω μου, έλα και πέσε στον αέρα μου, άκου τη σιωπή μου, μύρισε ο,τι μπορείς να μη ξαναχάσεις αυτή τη μυρωδιά, κόλλα πάνω μου και νιώσε όλη μου τη ζεστασιά.
Όταν έχω εσένα δε φοβού κανένα, ντύνομαι έναν άλλον εαυτό, τόσο δυνατό όσο η αγάπη μου, τόσο ειλικρινή όσο τα μάτια μου, τόσο τρυφερό όσο τα χέρια μου, τόσο αληθινά όσο η αγάπη που ανέθρεψα. Η αγάπη που ανάθρεψα και προστάτεψα, είναι σα να μη γνώρισε πατέρα, σα να μη με γνώρισε ποτέ... σα να ζούσε αλλιώτικα μόνο μαζί σου, ένα παιδί που δε γνώρισε πατέρα και τώρα που του έμεινε μόνο πατέρας να μη τον ανέχεται και να φωνάζει και να χτυπάει το πατέρα του που είναι μόνο τρυφερός, ένα παιδί που δεν αντέχει τη καλοσύνη γιατί δεν την ένιωσε ποτέ, είχα μια αγάπη κάπου στο κάποτε και μεγαλωσε έξω απο μένα και τώρα έχει μόνο εμένα, πόσο λίγος είμαι γι'αυτή μου την αγάπη κι ο,τι μας έδενε με τούτη την αγάπη να χει πια χαθεί, άκου τί λέει η σιωπή.... είναι τόσο σημαντική και τόσο υπαρκτή.
Δε μ'αγαπάς το νιώθω εδω και καιρό, το ξέρω και δε θα το μάθεις ποτέ, δε θα σου χαλάσω το ψέμα, δε θα σου γκρεμίσω την ιδέα, ζήσε με μιαν αγάπη στη καρδιά και στο μυαλό, πως να σου πω πως είναι ψέμα; πάντα σε καταλάβαινα, πάντα σιωπούσα όπου έπρεπε για να μη πονέσεις, πονούσα εγω και χαιρόμουν. Ποτέ δε θα μάθεις πως μιλώ με τη σιωπή. το δρόμο μου αργά να τραβώ,να τραβώ αλλα πουθενά και ποτέ να μη στέκω ψυχή, να μη βρίσκω και πάντα να μπλέκω με κόσμο τυφλό και βουβό, να νιώθω τριγύρω πλατιά ερημιά, κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβησμένα,ψηλά να μη φέγγει αστέρι κανένα και κάτω γυναίκα καμιά, ε ίσως σε τέτοιο ταξίδι αν βρεθώ, ατέλειωτο, έρμο σ'αγνώριστη χώρα,δε θα χω λαχτάρα σα τώρα,Αγάπη απο σένα χαθώ!
Μπορώ να ζω και θα ζω με μια λαχτάρα ίσως , με αγάπη για σένα σίγουρα, ατέλειωτη και τόσο αληθινή, είπα το 2010 είσαι εκτός μα μένω εγω εκτός, θυμάμαι τα πάντα, δε θα τα ξεχάσω μα απο σένα τρέχω με ταχύτητα φωτός, παραιτούμαι οχι απο την αγάπη αλλα απο το ψέμα που ζείς και δε το ξέρεις μπας και σωθείς αλλα ήδη έχεις χαθεί απο 'δω και τίποτα δε σε γυρίζει πίσω και τίποτα δεν έμεινε αφού δε μ'αγαπάς, είμαι έτοιμος για όλα αλλα οχι για έρωτες οχι για υποσχέσεις, οχι για ψέματα, θέλω να παραμείνω ζωντανός και αληθινός, δε θα βυθιστώ σε κανένα ψέμα που προσπαθεί να με κρατήσει πίσω κι αν εσυ δε το βλέπεις ή αν είσαι δειλή πάλι μια είναι η ουσία, δε μ'αγαπάς και δεν υπάρχει αγάπης ζυγαριά. Ή αγαπάς ή οχι, ή είσαι εκεί και ρισκάρεις ή οχι, ή ζείς ή σκοτώνεις, η μετριότητα δεν έχει ουσία, δεν είναι δύσκολο να αποχωριστείς κάτι που δε σ'αγαπά και δεν είναι δικό σου, πόσο μάλλον οταν έχει πάρει το δρόμο του.
Αν δε μπορείς να μ'αγαπάς σαν άνθρωπο αγάπησε την ιδέα σου σα μνήμη, δε σου έχει μείνει τίποτα άλλο κι όση οργή κι αν θέλω να βγάλω, όσα γιατί αναπάντητα θα μένουν, το μόνο που μου μένει είναι μια πίκρα, μια απογοήτευση και ένα αδιέξοδο. Δε μου άφησες τίποτα μόνο ένα κενό και μια απορία, απροσδιόριστη.
Δε φεύγω απόψε και απ'τη ζωή σου δε θα βγω κι αν είναι η σχέση μας μισή τα λόγια φορά, εδω και τώρα στης αγάπης το θυμο..... δε στάθηκες ποτέ... εδω να μείνεις της καληνύχτας τα φιλιά μη μου τα δίνεις ζητούσα αλλα ποτέ δεν έμεινες εδω.....
Όταν έχω εσένα............ μπορώ να πω πολλά αλλα μόνο ένα έχει αξία:
"Δε σ'έχω εσένα".. μονολογώ αλλα απλά δε θέλω με το ίδιο μακό και με κέφι κακό να φύγουν μέρες... αλλα θα φύγουν.... δεν θα υπάρξει τόση μαγεία και το ξέρεις, ξέρω τί νιώθεις και τί σκέφτεσαι αλλα δεν ήθελα αυτό, ήθελα να ζούμε με κατανόηση και αγάπη, ούτε το ένα ούτε το άλλο, δε θα ξαναμιλήσω για σένα ούτε με σένα και γιατί; γιατί δεν το αντέχω γιατί νιώθω πράγματα που δε πρέπει να νιώθω, θα πείς τί πάει να πεί πρέπει;; πρέπει πάει να πεί οτι πιστεύα πως είσαι η γυναίκα της ζωής μου και απλά πρέπει να συνεχίσω σα να μη το ένιωσα ποτέ, μόνο εσένα κι 'μαι 'ντάξει, το νιώθω αλλα είναι περιττό.
Τί κάθομαι και κάνω, ξεφορτώνω ή απολογούμαι, έχω τις εκλάμψεις μου.
Έτσι είναι, είναι γεγονός: δεν υπάρχει τίποτα αθώο,αληθινό, ξεκάθαρο, όμορφο, μόνο συζητήσεις, υπογραφές και υποθέσεις, νόμοι και προυποθέσεις, τίποτα δεν είναι ανάλαφρο και έτοιμο να ζήσω ευτυχισμένος, αμφιβολία και καχυποψία, δαίμονα μου;



Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πάει να πει πως ξαναρχίζω,
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πίσω δεν ξαναγυρίζω...






http://www.youtube.com/watch?v=Y0dk1Ill-ZQ&feature=related


μόνο συγγνώμη για όπου ήμουν ανάξιος μα σ'αγάπησα πολυ,
συγγνώμη για ο,τι κακό κουβάλησα σε σένα, όλα ήταν άθελα μου ακόμη κι αγάπη μου, δεν τα ελέγχουμε αυτά,μη δίνεις υποσχέσεις που ξέρεις πως δε θα κρατήσεις...

2 σχόλια:

  1. ekpliktiko keimeno... kai xairomai pou stous 'eukolous' mas kairous uparxoun akoma andres pou agapoun toso polu!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστώ μα τί να πω; για την ευκολία του συμβιβασμου; οχι!
    Θα πω: Ζω με την ευεελιξία της κατανόησης μα οχι της παραδοχής.
    και ήταν τόσο ειρωνικό, πότε το σκέφτηκα...
    Κηφισίας και Αλεξάνδρας, στο υψος των friday's κρυωνα και είχα μείνει μείνει στο ίδιο σημείο να περνάει η ώρα που με είχαν στήσει μια ώρα, και η ταμπέλα απέναντι, 10 βαθμοί κελσίου, 23:05-23:15-23:30-23:45-00:00-00:15.. τόσο στάσιμος μα τόσο ευέλικτος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή